روزانه نویسی های جوجه پزشکِ خوابگاهی

پنجره ی اتاقم بازه،دراز کشیدم و باد داره پرده رو تکون تکون میده.

یه حال خوبی جاریه . یه سری صداها که مخصوص شبه داره به گوشم میرسه.

تنها ایرادش اینه که آسمونو نمیبینم ساختمون جلوییمون همه آسمون مقابل پنجره ی اتاقمو اشغال کرده.

همیشه دوس داشتم شبای خنک اینطوری،برم رو پشت بوم بخوابم هیچوقتم اجازه ش رو نداشتم البته اینکه هرگز مطرحش نکردم هم بی تاثیر نیست.