روزانه نویسی های جوجه پزشکِ خوابگاهی

ولی وقتی فیلم میگیرین و میزارین لایو اینستا،فاصله ی دوربین با چهره ها رو رعایت کنین.شاید ما رو خودتون یا رو رفیقتون کراش داشتیم.یه طوری نشه کاخ آرزوهامون ،آسفالت شه.

دارم تست میزنم و احساس میکنم توو این دو سال هیچی نخوندم که هیچ ،اصلا تو گویی حضور هم نداشتم در میادین بیمارستانی و علمی و اینا

امروز روز محشریه،به گمونم روز منه

صبح که با زنگ استاد راهنمام بیدار شدم.یه دونه هم میس کال داشتم ازش.نگارنده به خوابم نمیدید استاد راهنماش بش زنگ بزنه.اینقد که این بشر بی خیاله

ساعاتی پیش هم ،کراشم به استوریم واکنشی بس صمیمانه نشون داد.به امید روابط بیشتر [آیکون لپ سرخ و عرق شرم و اینا ]

از نصفه های شب گذشته تا به همین الانم که بارونه که میاد،میزنه به شیشه،بال فرشته:)))

فوتبالم که داریم..ینی همینقدر خوب پیش بره بازی رم ایران برنده میشه.

آخ الهی شکر

خوشحال ترینم.

صبح زود پاشدم که زنگ بزنم به استاد راهنمام،دو بار زنگ زدم طبق معمول جواب نداد.دیگه حوصله ی درس خوندنم نداشتم گرفتم خوابیدم.

ساعت دوازده بیدار شدم.برداشتم دوباره زنگ بزنم به استاد،داشت میگف« مشترک مورد نظر در حال مکالمه است»

اومدم قطعش کنم که صدای استاد پیچید: سلام خانوم دکتر

.

.

.

قرار شد خودش برا هفته بعد وقت دفاع بگیره برام‌.خودش میفهمی؟ خودش :))))

خوشحالترینم هرچند سابقه ای که ازش دارم میگه مثل دفعات قبل که خوشحالت میکنه و بعد یادش میره ،میشه.ولی مهم الانه که خوشحالم :)))