روزانه نویسی های جوجه پزشکِ خوابگاهی

دیشب آلارم گوشیمو تنظیم کردم رو هفت صبح و خوابیدم.

 امروز صبح یک آن چشامو باز کردم دیدم اتاق روشنه روشنه..گوشیمو برداشتم ببینم ساعت چنده ..بیست دیقه به هشت!!!
با عجله پریدم پایین که آماده شم.
همینجور اماده شوان داشتم فک میکردم من کی و چجوری الارم گوشیمو خاموش کردم که اصن متوجه نشدم..
چن دیقه بعدتر هم اتاقیم اومده که سلام..چه عجب امروز زود بیدار شدی.
منو میگی،از تو اینه ماتم رو صورتش که خدایا این چی میگه.کلاس دارم خب.دیرمم شده !!
میگم خببببب...اوومممم...خوابم نیومد بعدم باید بیدار میشدم دیگه.
اون که دید ماتم برده گف یا نکنه من دیر کردم ساعت چنده..رفت سمت گوشیش.
و من داشتم فک میکردم پس این بوده علت اینکه نفهمیدم کی و‌چجوری الارم گوشیمو خاموش کردم.طفلک الارمه هنوز ابراز وحود نکرده اصن.

هیچی دیگه..اون بیست دیقه به هشت نبوده،به هفت بوده:/ حیف خواب نازنینم:((


به کسی نگیناااا اینارو،بین خودمون بمونه:دی