روزانه نویسی های جوجه پزشکِ خوابگاهی

من وقتی تو اینستا مینویسم یا متنی رو تو کانال میزارم سعی میکنم خوب باشه،سرگرم کننده باشه ،اندکی هم که شده قابل پذیرش باشه ولی اینجا..
اینجا دقیقا اونجاییه که به هیچی فک نمیکنم.که فعل و فاعلم به هم میخورن؟غلط املایی نداشته باشم؟پراکنده نباشه یه وقت،مطالب سر و ته داشته باشن..
نه،به هیچ کدوم اینا فک نمیکنم.
اینجا خودِخودِخودمم..
اینجا دقیقا جاییه که میتونم بگم دلتنگم ولی نمیدونم دل تنگ چی.
امروز یه چن ثانیه از فیلمی که ایمان سرورپور گذاشته بود تو اینستاش رو دیدم.داشت میگفت :تلاش نکن برای چیزی که میخوای برای بهتر شدن اونوقت خودت میبینی چقد خسته میشی و حالت بد میشی از مدت طولانی متوسط و معمولی بودن.
شاید منم دردم این باشه.
شاید دلم دوست داشته شدن میخواد.نه هر دوست داشته شدنی.شاید بیشتر دلم میخواد یکی باشه که من بتونم دوسش داشته باشم!
اصلا دلم میخواد عاشق شم.من هیچوقت عشق قسمتم نشده.دوس دارم بدونم چه حسیه،چه حالیه چه جوریه..

مدت هاست هیچ هدفی رو تو زندگیم دنبال نمیکنم و این حالمو بد میکنه.من این تیپی نیستم.اگه چیزی نباشه که بجنگم واسه به دست آوردنش زندگی بهم مزه نمیده.

هی بابا...
فردا امتحان پایان بخش چشم دارم..
کانالم دیگه خودتون جوین شین دیگه.دل یه طفل معصومو شاد میکنین :دی  @sukuteporhayahu
.
تماس فرت