روزانه نویسی های جوجه پزشکِ خوابگاهی

ازجمله معضلاتی که در حال حاضر باهاش روبه رو ئم معاینه ی اطفاله.

لامصب گوشی پزشکی میبینن جیغ میزنن،چوب بستنی برمیداری گلوشونو ببینی دهنشونو سفت میبندن،میخوای با اتوسکوپ یه لحظه گوششونو ببینی سرشونو به هزار جهت مختلف تکون میدن و جیغ میزنن :|

مریضای بخش رو باز میشد یه کم باشون بازی کرد و یه کاریشون کرد اینایی که میان درمانگاه هم حالشون خوب نیس به جهت تب و گلودرد و هر چیزی شبیهش هم وقت نداری باشون بازی کنی بلکه بات راه بیان.

من موندم اون روزی که تک و تنها نشستم تو یه درمانگاهی تو پرت ترین جای ایران،وقتی یه مادر بچه بغل اومد قراره چیکار کنم.

بعد جالبه همین معاینه ها رو استادم به قدری سریع و راحت انجام میده که نگو.

چوب بستنی رو به زور از لای دندونای بچه رد میکنه زبونشو باهاش فشار میده پایین ،بچه مجبوری در حال عوق زدن دهنشو باز میکنه.

گوشی پزشکی رو میزاری رو قفسه سینه بچه و حینی که بچه داره جیغ میزنه،استاد قادره صداهای ریویش رو بشنوه! جل الخالق