روزانه نویسی های جوجه پزشکِ خوابگاهی

اتاق نیمه تاریک  

پنجره باز

نسیمی که میخوره تو صورتت
صدای باد لای درختا
ماه رمضون
الله اکبر..
که میپیچه تو زمین و آسمون
چادرنمازو سجادت
خودت و خدات
سجده..
بهترین حس دنیا وقتیه که میدونی خدا میشنودت:)

تولد یکی از دندونا بود.اتاق پر از دندونایی بود که تقریبا منو نمیشناختن..  

 فقط یکی از بچه های خودمون بود.
بعد اون که برگشت از کلاسامون پرسید.دندونه گف شما همکلاسبن؟
گفتم اره.گف ورودی چندی؟گفتم ۹۲
گف بهت نمیاد!بیشتر بهت میاد ترم پایینیش باشی:دییییی
بعد مریم گف مرضی یادته یه بار یکی گف بهت میاد۷۱باشی؟!
حتما اصرار داشت تو اوج خوشی سیفون بکشه روم:/
بعد اون دختره پرسید متولد چندی؟فرمودم ۷۳:)
گف اصن بهت نمیاد.۷۵ بهت میخوره .و جملگی تایید کردن:))))
و اینجانب خرکیف شدم:)))))))