اومدم سالاد شیرازی درست کنم،همه گوجه ها له شد:|
مامان هی نیگا میکنه میگه بده چاقو‌رو‌تیزش کنم.
که البته موافقت نکردم چون ممکن بود دستمو ببرم.
پس از تلاش های فراوان مامان گف نابود کردی خودتو،بده بقیه ش رو خودم درست کنم.
شروع که کرد دیدیم مشکل از من بوده نه از کارد:/
هیچی دیگه الان دستم چنان خسته س انگار کوه کندم:|
خب الان میتونم خوشال باشم که تختمو دارم و اون بالا مختص خودمه:)
و اصلا به این فک نکنم که فردا که برم باز وسایلام کف اتاقه.
درستش میکنم:) به شرط نگاه خدا
ولی در کل نمیدونم چرا دلم میگیره شبایی که فرداش میخوام برم:|
میدونم که مقاومم،میدونم که همه اتفاقای زندگیم،همه غم هاش هرچند شاید کوچیک،همه کمبوداش پای خودمه،به دوش خودمه،خیالی نیس،ما خوشیم:)
یه خوبی ای که دارم اینه که همیشه و در هر شرایطی میتونم منتظر یه اتفاق خارق العاده ی معحزه وار باشم:)
دو تا اکانت تلگرامم،صفحه اینستاگرامم..هرجا که دستم رسید عکس استتوسکوپم رو گذاشتم:دی
فقط اینجا مونده:))
سلام کنین به گوگولیم:)
عیدتونم مبارک..
هی سعی کردم پست نزارما اما خدایی نمیشه:/
باید حتما بگم که دلم گرفته و حالم بده و این صوبتا.
باز امشب از اون شبایی که دو میخوابم چهار بیدار میشم.پنج و نیم حرکت اتوبوس،یه ربع به هشت ابوذر،تاکسی به مقصد خوابگاه،تندتند جابه جا کردن وسیله ها تو اتاقی که هنوز توش سهمی ندارم و تختی ندارم و کمدی نیز هم ندارم:| چون هنوز ترم تابستانیا تخلیه نکردن:/
بعدم که آژانس به مقصد بیمارستان امام،کلاس که تموم شد بدوبدو آژانس به مقصد بیمارستان طالقانی.این چه برنامه ایه خداوکیلی واسمون ریختن:|
همه اینا یه طرف اینکه بعد کلاس خسته و کوفته برمیگردم خوابگاه،تخت ندارم بخوابم،اینو کجای دلم بزارم:/
بخوام خیلی مثبت انگیزناک به مسئله نیگا کنم اینجوری تفسیرش میکنم که خدا یه کاری کرد اینحوری شه و تداخل ترم تابستان و پاییزه پیش بیاد،اتاقای چهارنفرمون هشت نفره شه تا بهم بفهمونه ماهی گلی جان ای بنده خطاکار پریشان حال ،بدان و آگاه باش که همیشه بدتری هم وجود دارد ،پس اگر تختی داری و کمدی،سجده شکر به جای آور.و اینقد زر نزن که خونه شخصی میخوام:/
این هفته رو کلا تخت مخت ندارم:( واسه همینم از تعطیلی وسط هفته استفاده کرده میپرم میام خونه.تازه آخر هفته هم میخوام برگردم.اما از بعدش که تخت دار شدم آخر هفته ها نمیام دیگه:(
آن مرادی که مدت هاست دنبالش میگردی به زودی خواهی یافت.انسانیت و شرف خود را در گرو این کار نگذار!
باوشه،من که نفهمیدم منظورش دقیقا به چی بود ولی باوشه حفظ شرف میکنیم خخخخخ
*عاغااااا غذاهامونو گرون کردن[آیکون خون گریه کردن]
چرا آخهههه:(((( کیفیتش بهتر شده؟یا چی؟
شما یادتون نمیاد ولی یه موقعی بود کلا هزار تومن هزینه میشد غذای کل روزمون تامین بود.نهار به علاوه شام.
حالا هر وعده هزاروصد تومن:| بعد غذاها همون غذاهای مزخرفن که نصفش میره تو سطل آشغال:/
باز باید روزه های قضامو تو این مدت بگیرم :دی به صرفه تره خخخخخ
**از جناب حافظ خواهشمندیم حرفی که زد رو فراموش نکنه مخصوصا هم که بهم دستور داد خودم حرکت نزنم شرف و انسانیت و اینا:دی
مقیاس های زمانیش رو هم بهمون بگه تا بدونم به زودی که میگه ینی چقد زمان میبره.والا بوخودا
فکرشو بکن یک ماه تمام،ساعت دو سه ی نصف شب بخوابی و فرداش ظهر بیدار شی!! بعد یهو بزنه یه روز مجبور شی تغییربدی شرایطو،ینی مجبورشی کله سحربیدار شی.
شبش خوابت نبره.دو بخوابی پنج بیدار شی،سه ساعت تو ماشین و جاده باشی،یک و نیم ساعت کلاس غدد بگذرونی،بعدم که الاف راه پله های ستادشی و در نهایت تو و وسیله هات و طبقه سوم خوابگاه..
اون همه پله رو بالاپایین کنی و وسایلتو ببری تو اتاق..
الان یه جوری همه تنم درد میکنه که انگار خمارم!
درست گفتم؟!مواد نرسه میشه خمار،بکشه میشه نعشه.هوم؟ :)
خلاصه اینکه یک عدد ماهی گلی خمارم که یازده نشده نیت خواب کردم.این اتفاق هر چند ده سال یکبار در زندگی وی رخ میدهد:)
بوج بوج شب بخیر:)
خب اول از همه بگم که من کلا چون آدم تنبلیم ،کمترین میزان بار رو به خودم تحمیل میکردم و میکنم:)
از همون ترم اول تا همین الانش وسیله هایی که میبرم:یه بشقاب واسه غذا،یه پیشدستی واسه میوه،یه دونه قاشق و چنگال و کارد،یه ماهیتابه کوشولو،یه ظرفی که بشه رو اجاق گذاشتش واسه پختن غذا یا گرم کردنش:) یه فلاسک که دم به دیقه کتری بار نزاری:) با یه کتری و لیوان
یه چن دست لباس با حوله و لوازم حموم و تشت:))) قراره رخت چرکاتونو با دست بسابین،بهله اینطوریاس:)))
البته خابگاه لباس شویی داره ها ولی خب به نظرم خودتون با دست بشورین تمیزتره.
پتو و بالش هم بردارین،اگر نازنازی هستین و با تشکای داغون خابگاه اذیت میشین یه تشکم با خودتون ببرین.
بعد دیگه چی بگممم اوومممم...نهارو که تو سلف دانشگاه میخورین،شام رو هم واسه ما میاوردن خابگاه،باید ظرفتو برداری بری محل توزیع غذاتو بگیری.
ما دوسال اول خابگامون داخل محوطه دانشگاه بود،دانشگاه هم خارج شهر بود،عملا به هیچی دسترسی نداشتیم.برای همین چیزایی مثل قند و چایی و روغن و مایع ظرفشویی و...اینارم با خودمون میبردیم.الان که به حمدالله داخل شهره خابگاه،دیگه اینارو میپریم از سوپری محل میخریم:)
دیگه چیزی به ذهنم نمیرسه:| آهان راستی،روزای تعطیل غذا مذا خبری نی خودتون باس دس به کار شین:)
حله؟:)
**آقا من اینقد بدم میاد از انتظار که نگو.از هر چی هم بدت بیاد سرت میاد.
وقتی قرار شد چهارشنبه کلاس داشته باشیم پیام دادم به «ام» که دوستم گروه شما کلاسو میره یا نه؟گف فعلا تصمیم نگرفتیم قطعی شد خبرت میکنم.
دقت کنین خودش برگشت گف خبرت میکنم.
سر رزرو‌غذا به«اس» گفتم امام رزرو نمیشه و انگار باید زنگ بزنیم.گف مال من اصلا تو سامانه نمیره،درست شد خبرت میکنم.
نیگا اینم خودش برگشت گف خبرت میکنم.
هیچکدوم هم خبری ازشون نشد.
میخواستم استتوسکوپ سفارش بدم.پیام دادم به«نون» شمارشونو بگیریم.گف من قراره یه عده سفارش بگیرم مال تورم سفارش میدم.سفارشا جمع شد خبرت میکنم.
سر همین خبرت میکنمش من دیگه بهش پیام ندادم که مزاحمش نشم .
حالا امروز که دیدم کلاسا هم دیگه شروع شد و ایشونم منو تو کلاس دیدو بازم هیچ خبری نشدباز خودم پیام دادم که دوست عزیز سفارش ندادی یا منو فراموش کردی؟
میگه والا سفارشا جور نشد:| اگه دوس دارین شماره رو بفرستم:/
انصافا نباید بهم خبر میداد که من این همه منتظرش نباشم؟! من حتی بعدا دیدم شماره تماس شرکت تو‌پیجشون هست تماس هم گرفتم و‌شرایط رو پرسیدم اما سفارش ندادم.فقط به خاطر اینکه فک کردم زشته حالا که با اوشون قرارشو گذاشتم سرخود خودم سفارش بدم:|
انصافا باید خبر میداد که کنسل شده.کلمو بکوبم به دیفار:| ایییشششش
