روزانه نویسی های جوجه پزشکِ خوابگاهی

ما بهر تماشای جهان آمده ایم :|

هعی باباااا

.
پ ن:خیلی از ضربه های زندگیمو به واسطه وبلاگ خوردم!ولی هنوزم بهش پایبندم:)

دیشب بالخره اتاقو تمیز کردیم.
سرپرست اومده بود واسه تسویه اتاق ،وضعو که دید گف من این اتاقو تسویه نمیکنم،اون دو تا هم واسه اینکه شر نشه افتادن به جون اتاق و تمیزش کردن:)
.
.
رفته بودم جزوه عفونی بگیرم و با خودم فک کرده بودم هزینه ش مثل هر بار که جزوه میگیرم باید بین هشت تا نهایت دوازده تومن باشه.
رفتم گفتم آقا من دیروز سفارش جزوه داده بودم.یه سری جزوه به چه کلفتی نشونم داد و گف فقط پانچش مونده الان اونم درست میکنم.
کیف پولمو باز کردم دیدم کارت بانکیم جا مونده و همه داراییم هفده هزار و پونصد تومنه!
داشتم فک میکردم این حجم از جزوه قطعا بیشتر از این مبلغ میشه.چقد بد میشه الان بگم آخ پول همراهم نیس. چی کار کنم ؟بگم بمونه دستت فردا میام میگیرم؟دوباره فردا این همه راه بیام تا اینجا.لعنتی...
و خب نهایتا آرزو کردم..خدایاااا میشه هزینه ش هفده تومن بشه؟میشه؟
و خب با خودم میگفتم نه بابا کم کم بیس تومنه این با پانچش.
کارش که تموم شد گفتم چقد میشه.
نشست زد به ماشین حساب و گفت:هفده تومن!
.
.
هر جای زندگیمو نگاه میکنم هر وقت هر چی از خدا خواستم از کم اهمیت ترین و دم دستی ترین چیزها تا خواسته های بزرگ و حیاتی،در دم اجابت کرده..جز یکی
جز یکی که سالهاست آرزومه،ولی نمیشه،نمیده،اجابت نمیکنه.
حکمتش چیه؟خودش میدونه.

از دیروز ساکن اتاق جدیدم.
نسبت به قبلی هم فضاش یکم کوچیکتره که اون به کنار،با کوچیکتر بودن کمدا چیکار کنم.
اتاق قبلی کمداش بزرگ وجادار بود.
واااای از بی نظمی دو تا ساکن قبلی که امسال هم به سکونتشون ادامه میدن ،چی بگم.
هیچ ظرفی داهل هیچ کمدی نیس،همه رو میز.
لوازم آرایشاشون هیچ کدوم تو کیف نیس بلکه دونه دونه رژ ها و مداد ها و ریمل و چی و چی جلوی پنجره س.
خب من میدونم که به این آشفتگی عادت میکنم همین الانشم خیلی بابتش داغون نیستم.
فقط مشکلم اینه که دو نفری هر چی کمد و طاقچه هس رو اشغال کردن.من و هاتیه هر کدوم فقط یه دونه کمد داریم:|

چیزی که میخوام یکی اینه که رقیه لوازم آرایششو از طاقچه مقابل تخت من برداره که من جزوه هامو بچینم اونجا هی هر بار مجبور نشم از تخت بالا پایین شم.تختم طبقه دومه:(
یه قفسه هم از کمد پایینیه میخوام که سبد ظرفای اضافه رو که سالی یه بار لازم میشه بزارم توش.

یه کمد فلزی هم گذاشتن بغل کمد من در کمدم سخت باز میشه اونم باید جابه جا شه،خالا این خیلی مشکلی نیس.

کمد کلیدداره مال منه راستی:)

کلا من اتاق قبلیم چون خیلیییی مرتب بودن اینجا به نظرم خیلی داغون میاد.اتاق قبلی اینطوری بود که مثلا فریبا خسته میرسید از بیمارستان ،مانتوشو میزاشت رو صندلی،سمیرا فوری میگفت فریبا فریبا اونجا نههههه،اتاق شلوغ میشه.

خوبی که داره این اتاق اینه که هر کی سی خودشه،اصلا کسی کاری به کار اون یکی نداره،عر کی واسه خودش زندگیشو میکنه محبور نیستی خودتو باهاشون وفق بدی:)

تخت اتاق جدید خالی شده،ولی یکی از کمدا کلید نداره:( بعد ما دو نفری که حدیدالورود های اتاقیم،دوستیم.نمیشه زرنگی کرد و کمد کلید دار رو برداشت،میوفته رو دور تعارف:|
هانیه هم که قبل از من اتاقو دیده بود یحتمل سفارش کرده کلید داره رو.
.
.
چن وقت پیشا در نتیجه ی بیکاری حاصل از تعطیلات رفته بودم تو زندگی سلنا گومز و بیرونم نمیومدم.
سلنا تقریبا هم سن منه،بعد داشتم میگفتم نیگا تو رو خدا،این اینقد موفق اینقد شاد اینم منم.
لعنتیا انگار مریضی ها هم مال مان فقط ،اونا خوشیا رو درو کردن ما ایرانی ها هم بدبختیا رو.
یکی دو روز بعدش طی همون سرک کشیدنام تو زندگیش،فهمیدم ای بابا طفلی لوپوس داره.
و امروز پست اینستاشو دیدم که پیوند کلیه شده:| چشمش زدم ینی؟!
.
.
چرا بابا همیشه دکتر صدام میکنه؟خوبه منم به جای بابا صداش کنم فرهنگی؟

خبر خوب اینکه اورو پاس شدم:) با دو نمره شیفت شدم دوازده( روم سیاه)
پاسیمون دوازدهه،زنگ زدیم از خانوم نادری آموزش نمره بپرسیم که من ده شده بودم،خانوم نادری گفتن لازم نیس شما کاری کنین هر پایان بخش خودم از دکتر فرشید نمره میگیرم.الانم زنگ میزنم دو نمره رو میگیرم،تا یه ساعت خبر میدم بهتون
تو این یه ساعت به هر کی رسیدم گفتم من اورو افتادم دعا کن دو نمره رو بدن و تا میتونستم نذر کردم.
ینی الان در مجموع شش رکعت نماز به گردنمه،یه یاسین،چهارده تا آیت الکرسی و صدو چهارده تا صلوات!هر کیم بهم میرسه شیرینی پاس شدن میخواد.

گروه ما که اینقدرم ازمون ناراضی بودن اتند ها و رزیدنت ها،ولی تنها گروهی شد که افتاده نداشت.


دیگه اینکه دیروز هشت صبح زدم بیرون پنج شش عصر برگشتم،دوستمان آمده بود دیدنمان رفتم ددر،هر جا هم میخواستیم بریم زود بود،آشکده رفتیم گف یه ساعت دیگه بازه،کافه رفتیم رسما درش قفل بود به خاطر اینکه بیرون نمونیم باز کرد.
در کل خوب بود همین که فاطمه بود و جمع سه تایی قدیمیمون بود کلی تجدید خاطره شد.


دیگه تر اینکه،هنوز اتاقی که برای امسال رزرو کردم تختش خالی نشده و اتاق قبلیمم،تخت جدیدم دست یه ارشده که خیلی هم تو خابگاه نیس فلذا نشده خودشو ببینم و بخوام خالی کنه اتاقو ولی به هم اتاقیاش که سپرده بودم گفتن بهش.اونم باشه رو گفته ولی باز گذاشته رفته.
حالا خدا رو شکر که صاحب جدید اتاق قبلیم هنوز نیومده از اون استفاده میکنم.


در حالت کلی هم عارضم خدمتتان که دلمان گرفته،ناامید هستیم کمی تا قسمتی.

فردا میرم خوابگاه و پس فردا به طور رسمی درس و بیمارستان شروع میشه با بخش عفونی:)
چیزی که بده اون حجم زیاد دروس عمومیه ینی هر چی درس عمومی داشتیم برای دوره استاژری همه رو این ترم برداشتیم.رسما آسفالت میشیم:/

خیلی دوس دارم شیوه زندگیمو عوض کنم و مثلا شادتر باشم اما یه جوری شخصیتم تثبیت شدس،تکون نمیخورم.

من خیلیییی کم حرفم،چجوری و از کجا کلی حرف قشنگ قشنگ پیدا میکنین برای هم صحبتی با فرد کناریتون!
فالواقع کم حرفیم حل شه یه بخش عظیمی از مشکلاتم و تنهاییم حل میشه.
از بس به صورت ناخودآگاه در تلاشم کسی ازم ناراحت نشه،تو کارای کسی دخالت نکنم یا یه وقت حرفی نزنم که برگرده بگه به تو چه..همه اینها باعث میشه تقریبا نصف زندگیم رو در حالت سایلنت باشم.

حرف آخرم اینکه هنوز خبر از نمره ارولوژی ندارم.نیوفتم صلوات:)

آهان..راستی..عیدتونم مبارک.هیچ میدونستین منم سیدم؟! :)))))

چهار پنج روز بیشتر از تعطیلاتم نمونده و برخلاف همیشه هنوز سیر نشدم از این حجم بیکاری.حس درس خوندن هم ندارم فعلا.
تنها چیزی که دلم براش تنگ شده،روپوش سفیدمه،همین.

تنها سفر تابستونیمون یه سفر یه روزه به یه آبشار همین حوالی بود.
ما سه تا بچه ایم که همیشه یکیمون یه جایی گیره،و تا همه برنامه شون جور نشه بقیه جایی نمیرن.یا همه یا هیچکس.

یه برنامه مشهد داشتیم که سر حساب کتاب غلط من که فک کردم تا فلان تاریخ بخشم تموم نمیشه،کنسل شد.رسما امام رضا نخواس بریم پیشش:(

دیگه اینکه...سر تجربه بدی که از پارسال دارم که رفتم دیدم هر چهار تخت اتاق خوابگاه پره الانم نگرانم نکنه تا قبل من چهار تا تخت پر شه و باز سرگردون شم.


تماس فرت:)

ارولوژی تموم شد.هفته دوم ارائه م رو دادم و خلاص شدم.
امتحان پایان بخشش ولی خوب نبود.بدیش اینه که کلی خونده بودم و نتونستم جواب بدم.
ینی روی سوالو که میخوندم میدیدم عه این مبحثو خوندم از ذوقم همه گزینه ها رو نگا نمیکردم و این باعث شده کلی سوال رو اشتباه جواب بدم با اینکه بلد بودم.
بعد از اونورم بچه هایی که یکی دو جلسه بیشتر نخونده بودن با تقلب گسترده ای که کردن میفرمان نود درصد سوالا رو جواب دادن:( و خب این اصلا انصاف نیس من بیوفتم اونا نوزده بیست شن:|
بابا من خونده بودم نمیدونم چرا اینجوری شد:(


از اینا که بگذریم امروز سومین روز تعطیلات نوزده روزه ی تابستونیمونه :))) بالخره ما هم به هلو سامر مشرف شدیم :)

هفته ای که گذشت، سه شنبه ش کشیک بودم.شب قبلش نشستم مبحث BPH (پروستات) رو خوندم و به خدا گفتم:خدایاااا بچه های دوره های قبلی میگفتن هفته اول پروستات ارائه میشه.منم که الان خوندمش،مبحث راحت و کم حجمی هم هست.میشه فردا که کشیکم یه مریض پروستات بخوره به پستم و تو مورنینگ هم همون انتخاب شه،ارائه بدم خلاص شم؟

ارائه میوفتاد روز چهارشنبه که استاد نمیومد و مورنینگ رزیدنتی بود ینی جو سنگین نبود.هفته اول بخش هم بود که باعث میشد خیلی انتظار بالایی نداشته باشن ازت.

خلاصه..فرداش راس ۴ بعدازظهر بیمارستان بودم.هنوز چهار تای دیگه مون نیومده بودن.از پرستار پرسیدم مریض جدید اومده؟گفت تخت چهار داره میاد از اورژانس.

گرفتم نشستم که حالا هر وقت اومد..

نگو یه چن لحظه بعدشم مریض اومده و من نفهمیدم.

کم کم بچه ها اومدن و یکی از پسرا هم رفت تخت چهار رو شرح حال گرفت و نوشت.

منم دو تا مریض دیگه نوشتم.

نصفه های کشیک بود که رزیدنت کشبک گفت فردا پروستات ارائه میشه.

حالا پروستات کدوم تخت بود؟دقیقا تخت چهار.

ینی نابود شدم.میخواستم همونجا بشینم گریه کنم که خدا یه مریض پروستات فرستاد واسم اونم زمانی که هیچکدوم بچه ها نبودن اما من عین گاو نشستم و نرفتم مریضو مال خودم کنم.

ساعت هشت نه شب بود و سه تا تخت خالی داشتیم داشتم به خدا میگفتم خدایا مرسی که اینقد خوب بودی باهام ولی دیدی که فرصتو از دست دادم خو چی میشه یکی از این سه تا تخت پروستات بیاد و فردا به جای تخت چهار اون ارائه شه:/

نیومد،مریض پروستات نیومد.

من دو تا مریض نوشته بودم یکی تورشن بیضه که عمل شده بود یکی هم هایپوسپادیازیس.

ده و نیم بود و داشتم میرفتم سمت پاویون و به خدا میگفتم خدایااا چی میشه فردا این تورشن هم ارائه شه؟چی میشه اصلا رزیدنت بگه هر کی داوطلبه؟

بعدم با خودم میگفتم نه بابا امکان نداره رزیدنت که گف فقط سنگ و پروستات قراره معرفی شن.

رفتم خوابگاه مبحث تورشن رو هم خوندم و آماده بودم.و همچنان عصبی از دست خودم که چرا تخت چهار رو تحویل نگرفتم و آخ چی میشددد اگر تورشن هم معرفی شه.

صبح راس هفت و نیم بخش بودم.مریض دیگه ای نیومده بود.

رفتم سر مورنینگ.تخت چهار معرفی شد،تخت پنج و بیست و نه هم همینطور.

بچه ها هیچکدوم آماده نبودن رزیدنت عصبی شده بود از کم کاریشون و البته افتاده بود رو دور تمسخر ما اکسترنا.

باورتون نمیشه ولی برگشت گفت «خببب اینا که نمره نگرفتن کسی داوطلب هس؟»

ینی دقیقا همونی که از خدا خواسته بودم و ته دلم هم میگفتم نه بابا این که امکان نداره.

امکان دار شد ولی من باز عین ماست نشستم و نگا کردم و نرفتم مریضمو معرفی کنم:/

سر مسخره کردنش اعتماد به نفسم صفر شده بود خو.

گذشت..چهارشنبه ها اگه تا دوازده شب غذا رزرو نکنی سامانه بسته میشه.ساعت ده بود و اصلا حواسم به رزرو غذا نبود.

تلگرامو باز کردم دیدم یکی از بچه هایی که هرگز تو گروه حرفی نمیزد پیام داده که دوستان رزرو غذا یادتون نره!

ینی نباید من فدای همچین خدایی شم؟

اون یکی دو روز رو خیلی ویژه تر از همیشه دستاشو زده بود زیر چونه ش و داشت نگام میکرد و انگار میگفت تو خراب کن من درست کنم.میگفت هر چی تو بگی:)

امروز اورولوژی شروع شد.تنها بخشیه که اینترن نداره و کارهای مریض به عهده اکسترنه.کار که میگم منظور گرفتن شرح حال کامل و ارائه ش در مورنینگ فردا.
کشیکاش هم ۲۴ ساعته س.
من آدم استرسی هستم اینو بزارین کنار اینکه جدیدا یه نیم ساعت که سر پا میمونم فشارم میره بالا!!مردم افت فشار دارن من برعکسم.
دکتر هم رفتم گف بیماری فشار خون نداری از خستگی روحی و جسمیه.
و خب همه اینا باعث میشه اورولوژی با کشیکای ۲۴ ساعته ش برام کابوس باشه.
اما خب..من از پسش برمیام:)
بلکه اینجوری مجبورم کنن تا من یه شرح حال کامل بگیرم.اورولوژی پنجمین بخشیه که دارم میگذرونم اما تا حالا نشده یه برگه شرح حال کامل بزارم رو پرونده بیمار.
همش هم تقصیر من نیستا.چون هر بار قبل من چن نفر مریض رو دیده بودن و مریض طفلک چن بار شرح حال داده بود من که میرفتم بالا سرش دیگه حوصله نداشت کامل بگه ،تشخیص نهایی رو تحویلم میداد.
آخ که این یه ماه هم به خیر بگذره میریم تعطیلات و بالاخره منم میتونم بگم هلو سامر:)