روزانه نویسی های جوجه پزشکِ خوابگاهی

صبح زود بیدار شدم.دوش گرفتم..

موهایم را سشوار زدم ،اتو کشیدم..

بی حالی صورتم را پشت پنکیک قائم کردم.

زیر چشمام مداد کشیدم و غم لانه کرده را فراری دادم

رنگ پریدگی لب هام را با رژ صورتیم پنهان کردم.

گونه هایم را با سیلی که نه ،با رژگونه جلا دادم:)

مانتو و‌ شال رنگی تن کردم..

جلوی موهام را فر دادم و از شال بیرون ریختم!

ادکلن را روی خودم خالی کردم.

کیفم را برداشتم.کفش های تق تقی ام را پا کردم ..

ماسک لبخند را به لب زدم و به جمع پیوستم:)

شدم یک خانوم دکتر شیک خوشبخت که لبخند از لب هاش نمیرود.که هر چه همه ارزو دارند را زندگی میکند!

چه کسی میداند همه شب تا صبح را در خودم لولیدم و زندگی را قی کردم.

+بیرونمان مردم را کشته درونمان خودمان را